నాకు సైనోఫోబియా ఉంది. అంటే ఏదో అనుకునేరు. కుక్కలంటే భయం అనే కొంచెం స్టైల్ గా చెప్పాను అంతే. కుక్కల గురించి వాటి చరిత్ర గురించి చదివాక నాకున్న తీపి అనుబంధాలని మీతో పంచుకోవడానికి ఈ శునక చరిత్ర మొదలెడుతున్నాను.
కుక్కలంటే నాలాగే చాలామందికి భయం ఉండవచ్చు కాని నా అంత భయం మాత్రం ఉండదని నొక్కి వక్కానించి వక్కపొడి చేసి మరీ చెప్పగలను. అదేంటో మరి అందరికి కుక్కలు అనగానే విశ్వాసం అనే మనుషుల్లో లేని అరుదైన గుణం గుర్తుకువస్తుంది. కాని నాకు మాత్రం కుక్కలు అన్న వాటి జాతి అన్నా రాజమౌళి సినిమాలో ప్రతినాయకుడి చేతిలో ఉండే పదునైన ఆయుధాల్లాంటి దాని పళ్ళు మాత్రమే గుర్తుకు వస్తాయి.
అవి ఎందుకు ఉపయోగపడతాయో తెలీకున్నా కూడా జీవితంలో గొప్పవాళ్లు కావాలంటే ఖచ్చితంగా ఎక్కాలు (Mathematical Tables) రావాలి అని వాటిని బట్టీ పడుతున్న అమాయకపు రోజులు....
ఉదయం 6 గంటలకే ఒకప్పుడు నిద్ర లేచేవాణ్ణి అని ఇప్పటికీ గర్వంగా చెప్పుకునే ఒకానొక దిక్కుమాలినా రోజు. పాలకేంద్రంకి మా ఇంటికి మధ్యన నేను ఎప్పుడు కనపడుతాన కరిచేద్దాం అని అద్వానీ ప్రధానమంత్రి పదవి కోసం ఎదురుచూసినట్టు ఎదురు చూసే ఒక కుక్క ఉండేది. నేను పాలకి వెళ్తున్నప్పుడు ఎప్పటినుండో నేను నీ కోసమే ఎదురుచూస్తున్న అని కోల్గేట్ ఆడ్ లో మోడల్ ల దాని పళ్ళను చూపి మరీ పలకరించేది (ఎంత మంచి కుక్క). నా అదృష్టం కొద్ది ఎవరైన ఆ దారి వెంట వచ్చేంత వరకు ఎదురుచూసి ఎవరైన రాగానే వాళ్ళకి తెలీకుండానే వాళ్ళను అంటిపెట్టుకుని బతుకుజీవుడా అని తప్పించుకునే వాణ్ణి. కానీ గ్రహాలన్ని ఒకే దగ్గర కూర్చుని దర్నా చేసినట్టు ఆ రోజు ఒక్క మనిషి కూడా కనిపించలేదు. దాంతో ఎన్ని ఫ్లాప్ లు వచ్చిన, తర్వాత సినిమా హిట్టే అని నమ్మి యన్టీఆర్ ఎలాగైతే సినిమాలు తీస్తున్నాడో నేను అలాంటి ఒక గుడ్డి నమ్మకంతోనే అడుగు ముందుకు వేశాను. నేను వేసే ఒక్కొక్క అడుగు నా తొడను కుక్కకు అందుబాటులోకి తీసుకెళ్తుంది అని తెల్సినా అడుగు ముందుకు వెయ్యక తప్పని పరిస్థితి. నేను ఒక అడుగు ముందుకు వేస్తే అది రెండు అడుగులు ముందుకు వేసింది. అయిన తెగించి ముందుకి పరిగెత్తాను. హీరో మరియు హీరోయిన్ ఇధ్దరు చనిపోయిన తర్వాత కూడా వెంటనే వాళ్ళ మీద రొమాంటిక్ పాట పెట్టినంత చెండాలమైన పని నేను చేసాను అని వెంటనే తెలిసివచ్చింది. అప్పుడు దానికి నాకు మధ్యన పరుగు పందెం మొదలు అయ్యింది.
నా చేతిలో ఉన్న గ్లాసుని దాని మొహనికేసి కొట్టి 100 మీ పరుగు పందెంలో ఉస్సేన్ బోల్ట్ పరిగెత్తినట్టు పరిగెత్తాను. ఆ పరుగు ఎదో ఒలింపిక్స్ లో పరిగెత్తినా బంగారు పతకం నాకే వచ్చి ఉండేది అని ఇప్పటికీ తెగ బాధపడుతుంటాను. వెంటనే దాని ఈగో హర్ట్ అవ్వడం మూలాన నన్ను ఎలాగైనా ఓడించాలని నాకన్నా వేగంగా దాని కాళ్ళకి పని చెప్పింది. బాక్స్ ఆఫీసు దగ్గర నాగ చైతన్య పోరాడినట్టు కొద్దిసేపు పరిగెత్తి అలిసిపోయి నాకు దగ్గరలో ఉన్న ఇంటిలోకి దూరాను.
లక్ష కోట్ల కుంభకోణం చేసి కూడా తప్పించుకున్న మంత్రి కేవలం లక్ష రూపాయల లంచం తీసుకుంటూ దొరికిపోయి మంత్రి పదవి పొగుట్టుకున్నట్టూ నేను దూరిన ఇల్లు ఆ శునక రత్నానిదే అని అది నవ్విన సాడిస్టిక్ నవ్వు చూడగానే అర్ధం అయ్యింది. నేను ఇంటి లోపల ఉన్నాను అది ఇంటి గేట్ దగ్గర నా వైపే చూస్తూ ఇవ్వాళ నాకు లెగ్ పీస్ కన్ఫర్మ్ అని కలలుకంటూ ఉన్నది. వెంటనే నక్సలైట్స్ బాంబులు వేసినట్టు ఒక పెద్ద శబ్దం నానోటి వెంట వెలువడింది. దాన్నే గిట్టని వాళ్ళు ఏడవడం అని కూడా అంటారు. ఏదో జరిగింది కానీ ఏంజరిగిందో తెలియని ఆ ఇంటి యజమాని వండుతున్న కూరని మూకిట్లోనే వదిలేసి బయటికి వచ్చింది. వచ్చి రాగానే పరిస్థితిని అర్ధం చేసుకుని కుక్కని పిలిచింది. నాకేం తెలీదు అంతా ఈ ఎదవే చేశాడు అన్నట్టు ఒక చూపు చూసి తోక ఊపుకుంటూ వెళ్లిపోయింది కుక్క. అలా బతికిపోయాను మొదటిసారి. :)
ఇంకొక సంధర్భం.... నేను పోయిన జన్మలో కుక్కగా పుట్టి ఏదో కుక్కని మోసం చేసి పారిపోయి ఉంటానని నిశ్చయించుకున్న సంధర్భం ఇదే.
నేను మరియు ముగ్గురు స్నేహితులు మేము మాత్రమే దేశాన్ని ఉద్ధరించగలం అని మాకు మేమే గట్టిగా నిశ్చయించుకుని దేశాన్ని ఎలా బాగుచెయ్యలా అని తెగ బాధపడుతూ మా వర్చువల్ ప్రపంచంలో మేము బతుకుతున్న రోజులు. ఎప్పటిలాగే ఆ రోజు కూడా ఆ సినిమా లో చేసినట్టు చేసి దేశాన్ని మార్చెద్దామ్ అని నిర్ణయించుకుని అలా రోడ్లపై నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నాం. మేము నలుగురం రోడ్ అంతా మాదే అన్నట్టు ఆక్రమించి నడుస్తున్నాం. ఎందుకైనా మంచిది ఏ కుక్క ఐన చూస్తే దాని పాత పగ గుర్తుకువచ్చి నా మీద దాడి చెయ్యవచ్చు అనే భయంతో నేను మధ్యలో ఉన్నాను. పక్కన ఎంతమంది ఉంటేనేం తాగుబోతు బార్ వైపుకి ఆకర్షితుడు అయినట్టుగా అది సూటిగా సుత్తి లేకుండా నా వైపే పరిగెత్తుకు రావడం గమనించాను.
అప్పుడు ఆ గ్రామసింహం కాస్త నాకు సిటీ సింహంలా కనిపించింది. అప్పుడెప్పుడో ఏదో విపత్తు సంభవించి రాక్షస బల్లుల జాతి మొత్తం అంతరించినట్టు ఇప్పటికిప్పుడు జాగిలజాతి అంతరించాలంటే రావల్సిన విపత్తేమిటి అది రావాలంటే నేనేం చెయ్యాలి అని ఆ క్షణమున పరిపరివిధముల ఆలోచించితిని. కానీ ఎప్పుడు వాడని నన్ను ఇలా అకస్మాత్తుగా వాడినందుకు నీ కాళ్ళకు పరిగెత్తు అని సంకేతం ఇవ్వడం మానేస్తే అదే గ్రామసింహం నీ పిక్కల రుచి చూస్తుంది అని ఒక బలమైన వార్నింగ్ ఇచ్చింది నా మెదడు. ఎందుకొచ్చిన బొడ్డు చుట్టూ సూదిమందులే అని పరిగెత్తాను. కాళ్లకు గాజుపెంకు గుచ్చుకున్నా నా రక్తం ఏరులై పారుతున్న నా ముంధున్న ఒకే ఒక లక్ష్యం నా తొడను మరియు పిక్కను ఏకకాలంలో రక్షించుకోవడం అని యుద్ధంలో వీరుడిలా వాయు వేగంతో దూసుకుపోయాను. మొత్తానికి కుక్క బారి నుండి ఏదోలా బతికి బయటపడ్డాను కానీ అవంటే భయం మరియు అసహ్యాన్ని నా నరనరాన జీర్ణించుకున్నాను.
అప్పటి నుండి ఇలాంటి సంఘటనలే ఇంకొన్ని సార్లు జరిగాయి కానీ అవి రాసే ఓపిక లేక ఇంతటితో ఈ టపా ముగిస్తున్నాను. ఎక్కువైపోయిన అతిశయాలు మరియు పనికిరాని పోలికలను పట్టించుకోకుండా ఉంటారని ఆశిస్తూ.....
కుక్కలంటే నాలాగే చాలామందికి భయం ఉండవచ్చు కాని నా అంత భయం మాత్రం ఉండదని నొక్కి వక్కానించి వక్కపొడి చేసి మరీ చెప్పగలను. అదేంటో మరి అందరికి కుక్కలు అనగానే విశ్వాసం అనే మనుషుల్లో లేని అరుదైన గుణం గుర్తుకువస్తుంది. కాని నాకు మాత్రం కుక్కలు అన్న వాటి జాతి అన్నా రాజమౌళి సినిమాలో ప్రతినాయకుడి చేతిలో ఉండే పదునైన ఆయుధాల్లాంటి దాని పళ్ళు మాత్రమే గుర్తుకు వస్తాయి.
అవి ఎందుకు ఉపయోగపడతాయో తెలీకున్నా కూడా జీవితంలో గొప్పవాళ్లు కావాలంటే ఖచ్చితంగా ఎక్కాలు (Mathematical Tables) రావాలి అని వాటిని బట్టీ పడుతున్న అమాయకపు రోజులు....
ఉదయం 6 గంటలకే ఒకప్పుడు నిద్ర లేచేవాణ్ణి అని ఇప్పటికీ గర్వంగా చెప్పుకునే ఒకానొక దిక్కుమాలినా రోజు. పాలకేంద్రంకి మా ఇంటికి మధ్యన నేను ఎప్పుడు కనపడుతాన కరిచేద్దాం అని అద్వానీ ప్రధానమంత్రి పదవి కోసం ఎదురుచూసినట్టు ఎదురు చూసే ఒక కుక్క ఉండేది. నేను పాలకి వెళ్తున్నప్పుడు ఎప్పటినుండో నేను నీ కోసమే ఎదురుచూస్తున్న అని కోల్గేట్ ఆడ్ లో మోడల్ ల దాని పళ్ళను చూపి మరీ పలకరించేది (ఎంత మంచి కుక్క). నా అదృష్టం కొద్ది ఎవరైన ఆ దారి వెంట వచ్చేంత వరకు ఎదురుచూసి ఎవరైన రాగానే వాళ్ళకి తెలీకుండానే వాళ్ళను అంటిపెట్టుకుని బతుకుజీవుడా అని తప్పించుకునే వాణ్ణి. కానీ గ్రహాలన్ని ఒకే దగ్గర కూర్చుని దర్నా చేసినట్టు ఆ రోజు ఒక్క మనిషి కూడా కనిపించలేదు. దాంతో ఎన్ని ఫ్లాప్ లు వచ్చిన, తర్వాత సినిమా హిట్టే అని నమ్మి యన్టీఆర్ ఎలాగైతే సినిమాలు తీస్తున్నాడో నేను అలాంటి ఒక గుడ్డి నమ్మకంతోనే అడుగు ముందుకు వేశాను. నేను వేసే ఒక్కొక్క అడుగు నా తొడను కుక్కకు అందుబాటులోకి తీసుకెళ్తుంది అని తెల్సినా అడుగు ముందుకు వెయ్యక తప్పని పరిస్థితి. నేను ఒక అడుగు ముందుకు వేస్తే అది రెండు అడుగులు ముందుకు వేసింది. అయిన తెగించి ముందుకి పరిగెత్తాను. హీరో మరియు హీరోయిన్ ఇధ్దరు చనిపోయిన తర్వాత కూడా వెంటనే వాళ్ళ మీద రొమాంటిక్ పాట పెట్టినంత చెండాలమైన పని నేను చేసాను అని వెంటనే తెలిసివచ్చింది. అప్పుడు దానికి నాకు మధ్యన పరుగు పందెం మొదలు అయ్యింది.
నా చేతిలో ఉన్న గ్లాసుని దాని మొహనికేసి కొట్టి 100 మీ పరుగు పందెంలో ఉస్సేన్ బోల్ట్ పరిగెత్తినట్టు పరిగెత్తాను. ఆ పరుగు ఎదో ఒలింపిక్స్ లో పరిగెత్తినా బంగారు పతకం నాకే వచ్చి ఉండేది అని ఇప్పటికీ తెగ బాధపడుతుంటాను. వెంటనే దాని ఈగో హర్ట్ అవ్వడం మూలాన నన్ను ఎలాగైనా ఓడించాలని నాకన్నా వేగంగా దాని కాళ్ళకి పని చెప్పింది. బాక్స్ ఆఫీసు దగ్గర నాగ చైతన్య పోరాడినట్టు కొద్దిసేపు పరిగెత్తి అలిసిపోయి నాకు దగ్గరలో ఉన్న ఇంటిలోకి దూరాను.
లక్ష కోట్ల కుంభకోణం చేసి కూడా తప్పించుకున్న మంత్రి కేవలం లక్ష రూపాయల లంచం తీసుకుంటూ దొరికిపోయి మంత్రి పదవి పొగుట్టుకున్నట్టూ నేను దూరిన ఇల్లు ఆ శునక రత్నానిదే అని అది నవ్విన సాడిస్టిక్ నవ్వు చూడగానే అర్ధం అయ్యింది. నేను ఇంటి లోపల ఉన్నాను అది ఇంటి గేట్ దగ్గర నా వైపే చూస్తూ ఇవ్వాళ నాకు లెగ్ పీస్ కన్ఫర్మ్ అని కలలుకంటూ ఉన్నది. వెంటనే నక్సలైట్స్ బాంబులు వేసినట్టు ఒక పెద్ద శబ్దం నానోటి వెంట వెలువడింది. దాన్నే గిట్టని వాళ్ళు ఏడవడం అని కూడా అంటారు. ఏదో జరిగింది కానీ ఏంజరిగిందో తెలియని ఆ ఇంటి యజమాని వండుతున్న కూరని మూకిట్లోనే వదిలేసి బయటికి వచ్చింది. వచ్చి రాగానే పరిస్థితిని అర్ధం చేసుకుని కుక్కని పిలిచింది. నాకేం తెలీదు అంతా ఈ ఎదవే చేశాడు అన్నట్టు ఒక చూపు చూసి తోక ఊపుకుంటూ వెళ్లిపోయింది కుక్క. అలా బతికిపోయాను మొదటిసారి. :)
ఇంకొక సంధర్భం.... నేను పోయిన జన్మలో కుక్కగా పుట్టి ఏదో కుక్కని మోసం చేసి పారిపోయి ఉంటానని నిశ్చయించుకున్న సంధర్భం ఇదే.
నేను మరియు ముగ్గురు స్నేహితులు మేము మాత్రమే దేశాన్ని ఉద్ధరించగలం అని మాకు మేమే గట్టిగా నిశ్చయించుకుని దేశాన్ని ఎలా బాగుచెయ్యలా అని తెగ బాధపడుతూ మా వర్చువల్ ప్రపంచంలో మేము బతుకుతున్న రోజులు. ఎప్పటిలాగే ఆ రోజు కూడా ఆ సినిమా లో చేసినట్టు చేసి దేశాన్ని మార్చెద్దామ్ అని నిర్ణయించుకుని అలా రోడ్లపై నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నాం. మేము నలుగురం రోడ్ అంతా మాదే అన్నట్టు ఆక్రమించి నడుస్తున్నాం. ఎందుకైనా మంచిది ఏ కుక్క ఐన చూస్తే దాని పాత పగ గుర్తుకువచ్చి నా మీద దాడి చెయ్యవచ్చు అనే భయంతో నేను మధ్యలో ఉన్నాను. పక్కన ఎంతమంది ఉంటేనేం తాగుబోతు బార్ వైపుకి ఆకర్షితుడు అయినట్టుగా అది సూటిగా సుత్తి లేకుండా నా వైపే పరిగెత్తుకు రావడం గమనించాను.
అప్పుడు ఆ గ్రామసింహం కాస్త నాకు సిటీ సింహంలా కనిపించింది. అప్పుడెప్పుడో ఏదో విపత్తు సంభవించి రాక్షస బల్లుల జాతి మొత్తం అంతరించినట్టు ఇప్పటికిప్పుడు జాగిలజాతి అంతరించాలంటే రావల్సిన విపత్తేమిటి అది రావాలంటే నేనేం చెయ్యాలి అని ఆ క్షణమున పరిపరివిధముల ఆలోచించితిని. కానీ ఎప్పుడు వాడని నన్ను ఇలా అకస్మాత్తుగా వాడినందుకు నీ కాళ్ళకు పరిగెత్తు అని సంకేతం ఇవ్వడం మానేస్తే అదే గ్రామసింహం నీ పిక్కల రుచి చూస్తుంది అని ఒక బలమైన వార్నింగ్ ఇచ్చింది నా మెదడు. ఎందుకొచ్చిన బొడ్డు చుట్టూ సూదిమందులే అని పరిగెత్తాను. కాళ్లకు గాజుపెంకు గుచ్చుకున్నా నా రక్తం ఏరులై పారుతున్న నా ముంధున్న ఒకే ఒక లక్ష్యం నా తొడను మరియు పిక్కను ఏకకాలంలో రక్షించుకోవడం అని యుద్ధంలో వీరుడిలా వాయు వేగంతో దూసుకుపోయాను. మొత్తానికి కుక్క బారి నుండి ఏదోలా బతికి బయటపడ్డాను కానీ అవంటే భయం మరియు అసహ్యాన్ని నా నరనరాన జీర్ణించుకున్నాను.
అప్పటి నుండి ఇలాంటి సంఘటనలే ఇంకొన్ని సార్లు జరిగాయి కానీ అవి రాసే ఓపిక లేక ఇంతటితో ఈ టపా ముగిస్తున్నాను. ఎక్కువైపోయిన అతిశయాలు మరియు పనికిరాని పోలికలను పట్టించుకోకుండా ఉంటారని ఆశిస్తూ.....
ఉపేందర్
